De term Appassimento in de naam van deze wijn heeft betrekking op het drogen van de (hand)geplukte druiven gedurende 15 tot 20 dagen. Hierdoor verdampt het vocht gedeeltelijk uit de druif, waardoor de concentratie van suikers in het overgebleven vocht stijgt. Je kunt daarmee een zeer geconcentreerde wijn maken. Na het drogen worden de druiven ontsteeld, geperst en gedurende 15 a 20 dagen gefermenteerd (dat gebeurt temperatuur-gecontroleerd). Tot slot krijgt de wijn een houtrijping van 4 maanden in vaten van 500 liter. Het resulteert in een intense wijn met een aroma van zeer rijp rood fruit en een elegante smaak en een zacht, volle body mondgevoel. Je proeft de mediterrane kruiden en cacao. Heerlijk lange afdronk!
Het wijnbedrijf Cantine Ermes heeft een dramatische ontstaansgeschiedenis. In 1968 vond er een verwoestende aardbeving plaats in het westelijke deel van het Italiaanse eiland Sicilië. Verschillende gemeenten werden in meer of mindere mate verwoest. Naast veel persoonlijk leed en schade werd ook de plaatselijke wijnbouw verwoest. Het heeft 30 jaar van wederopbouw gekost voordat de wijnboeren er enigszins bovenop waren gekomen. Dat is in belangrijke mate te danken aan het initiatief van een groep jonge wijnboeren tot het oprichten in 1998 van Cantine Ermes, een coöperatief wijnbedrijf. Het bedrijf is zo succesvol geworden dat inmiddels 2355 leden zich hebben aangesloten. Zij bewerken gezamenlijk ongeveer 10.500 hectare wijngaarden, verspreid over de provincies Trapani, Agrigento en Palermo. Nu is het één van de belangrijkste wijnproducenten van Sicilië. 60 procent van de productie bestaat uit wijnen van inheemse druivenrassen, zoals Nero d’Avola, Grillo, Catarratto, Inzolia en Grecanico.
Op Sicilië is men al twee decennia bekend met wijnbouw. Vele culturen hebben dat eiland bezocht en hun stempel gedrukt op de cultuur, waaronder de wijncultuur. Eeuwenlang heeft de ontwikkeling van de wijnbouw op het eiland stil gestaan. Maar de laatste decennia is daar gelukkig een einde aan gekomen. Er zijn grote investeringen gedaan (zoals in kelderapparatuur en kennis over moderne wijnbouw) en die hebben Sicilië in de Italiaanse voorhoede geplaatst. Je zou de ontwikkeling kunnen omschrijven als: van kwantiteit naar kwaliteit. In het oosten van het eiland overheerst vulkaan Etna: op de minerale bodems wordt er dure, bijna Bourgogne-achtige wijn gemaakt met inheemse druivenrassen waarbij het terroir voorop staat. Minder spectaculair gaat het in het westen van Sicilië toe, maar ook daar worden tegenwoordig kwaliteitswijnen gemaakt met een kenmerkende handtekening van het eiland dankzij de inheemse rassen. Men maakt gretig gebruik van de verschillende microklimaten die in het golvende landschap te onderscheiden zijn. Hier speelt de witte Grillo een belangrijke rol; vroeger werd daar vooral de beroemde Marsala van gemaakt. Sinds de markt voor Marsala is ingezakt, hebben wijnboeren de omschakeling gemaakt naar moderne, frisse witte wijnen die wél verkooppotentieel hebben. Voor de rode wijn staat Nero d’Avola centraal.
De wijn combineert goed bij bijvoorbeeld pasta gerechten, belegen kazen, gegrild vlees en een lamsstoofpot.
