Quatro Castas betekent vier druivenrassen. De stokken zijn relatief oud (gemiddeld 25 jaar), wat zorgt voor het rijpe en geconcentreerde karakter van de wijn. In het maakproces worden de hele trossen voorzichtig geperst. De fermentatie vindt plaats in temperatuur-gecontroleerde stalen tanks. De Syrah en Petit Verdot hebben 6 maanden gerijpt op Franse eikenhouten vaten. De Touriga Nacional en Touriga Franca 6 maanden in cementen tanks. In de geur zijn pruimen, rode en zwarte bessen en bloemen te ontdekken. De wijn proeft iets jammig en heeft de pit van een verse zwarte peperkorrel. Een stevige structuur en een intense lengte maken het plaatje compleet. Een wijn die ook mooi kan ouderen.
Herdade do Esporão, Portugese topkwaliteit in een duurzaam jasje. Het wijnhuis werd origineel opgericht in het jaar 1267, maar werd pas in 1973 gekocht door José Roquette om zijn droom waar te maken. Een bankier met een passie. Zijn doel bestond er in om een prachtig wijndomein te creëren van wijngaarden die groeien in de mineraalrijke, vulkanische gronden van de Alentejo-regio in het Zuid-Oosten van Portugal. Daarnaast wilde hij ook olijfolie produceren van de olijfbomen die op z'n land stonden. Zijn droom duurde niet lang, want een jaar later werd hij tegengehouden door de opstand van het Portugese volk: de Anjerrevolutie. Het domein kwam in handen van de nieuwe overheid die de wijnproductie blokkeerde tot in de late jaren 70. De allereerste wijnoogst werd zelfs nog opgeëist door diezelfde overheid. Na enkele jaren werd deze 'overeenkomst' beëindigd en eindelijk was Esporão vrij om eigen druiven te verbouwen, oogsten en produceren. De oppervlakte van de wijngaarden bedraagt 450 hectaren. Wanneer benut in volle capaciteit produceert Esporão zo'n zeven miljoen liter wijn per jaar. Een immens bedrijf, met de gelouterde David Baverstock als wijnmaker. Hij is hier al meer dan twintig jaar actief en mag gerust een Alentejoveteraan worden genoemd.
Portugal is als wijnland enorm veelzijdig. Het noorden, zeker Vinho Verde, is regenachtig en aan de kust behoorlijk fris. Verder naar het zuiden, bij Lissabon, is de Atlantische invloed ook sterk maar valt er minder regen. In Alentejo, tegen de Spaanse grens aan, is het warm én droog, bijna het hele jaar door. Als wijnstreek doet de warme en droge Alentejo sterk aan de Nieuwe Wereld denken. Het is dan ook geen toeval dat we hier een paar gelauwerde Australische wijnmakers tegenkomen. De Alentejo is groot, een derde van Portugal valt eronder. Geografisch ten zuiden van de rivier de Taag met uitzondering van de Algarve. Het aanplantgebied is kleiner dan de geografische omvang, wel nog steeds een groot wijngebied. Dat geldt voornamelijk voor de regionale herkomstbenaming, Vinho Regional (VR) Alentejano, ofwel landwijn. Het is vergelijkbaar met de Pays d’Oc. Voor wijn met de herkomstbenaming Denominacão de Origem (DO) Alentejo is het aangeplante oppervlakte kleiner, ongeveer een 1/5 van het totaal. Ze liggen als losse enclaves in het gebied, voornamelijk aan de noordoostkant, waar het relatief koel is en de omstandigheden voor de wijnbouw het best zijn. Je kan in deze gebieden veel verschillende druiven gebruiken, lokale en internationale. Voor veel bedrijven ligt het accent op lokale druiven.
Bij zo’n krachtpatser serveer je al gauw iets te eten. Denk dan vooral in de richting van gegrild vlees: rund, lam of kalf. Of kruidige gerechten zoals goulash, chili con carne of ratatouille.
