De wijnen van Fontodi zijn uitzonderlijk en kunnen beschouwd worden als de beste die er in de Chianti-streek gemaakt worden. Sinds de overname door het familiebedrijf Manetti in 1968 is het domein volledig vernieuwd. De Manetti familie heeft al eeuwen een sterke band met dit terroir en een grote passie voor kwaliteit. Giovanni en Marco Manetti waren piepjong toen ze begonnen met het planten van de wijngaarden. Inmiddels is Fontodi een volledig gecertificeerd biologisch/biodynamisch landgoed dat zich uitstrekt over 130 hectare, waarvan ongeveer 70 hectare is beplant met (verschillende) druiven. Er wordt al geruime tijd geen gebruik gemaakt van chemische bestrijdingsmiddelen. Het respect voor het milieu zorgt voor betere en zuiverdere wijnen, die een getrouwere uitdrukking zijn van de druif en het terroir. Het domein is al jaren succesvol in het verbouwen van optimaal gezonde druiven en maakt daarbij gebruik van hun diepgaande kennis van vooral de Sangiovese druif. Naast dit druivenras worden Pinot Noir, Syrah, Cabernet Sauvignon en Sauvignon Blanc verbouwd voor andere wijnen, eveneens van een hoog kaliber. Het proces van vinificatie en rijping op eikenhouten vaten vindt plaats in de moderne kelder. Deze is gebouwd op verschillende niveaus om te kunnen profiteren van de zwaartekracht, om zo de elegantie en de finesse van de wijnen te kunnen waarborgen.
Sinds de middeleeuwen wordt er in het gebied tussen Florence en Siena commercieel wijn verbouwd. Chianti staat bekend als de eerste afgebakende wijngebied ter wereld. In 1716 vaardigde groothertog Cosimo III wetgeving uit waarbij een afgebakend productiegebied voor wijn werd vastgelegd. Het betrof de gemeenschappen Greve, Radda, Gaiole en Castellina. Later in 1870 werd vastgelegd dat de wijn uit Sangiovese waarbij er een klein deel Canaiolo en witte druivenrassen is toegestaan. In de 20ste eeuw bereikte de kwaliteit van Chianti een dieptepunt in de jaren ‘70 en ‘80. In twijfelachtige pizzeria's en in de grootdistributie kom je ze nog tegen: de Chianti's in een dikbuikige fles die in een rieten mandje staat. Een overblijfsel van de oude wijncultuur in Italië. Chianti was vooral goedkoop, en zelden goed. De oogstvolumes waren veel te hoog, de vinificatie gebeurde onhygiënisch en ondeskundig, een strenge wijnwetgeving was er niet. Eigenlijk had Toscane, waar de chianti vandaan komt, zich niet hersteld van de druifluisplaag op het einde van de negentiende eeuw, die in heel Europa de wijngaarden verwoestte. De gronden werden meestal herplant met minderwaardige, hoogproductieve klonen van de Sangiovese, Sinds midden jaren 80 is de kwaliteit omhoog gegaan. In 1984 werd het Classico-gebied de DOCG status toegekend met strenge wetgeving. De grootste stap voorwaarts kwam in 1989 met de start van het Chianti Classico 2000 project. Die hierbij aangesloten producenten streefde het doel na om de beste klonen van de Sangiovese te identificeren en hiermee te gaan werken. De plantdichtheid per hectare ging omhoog en de opbrengst per hectare omlaag. In 2001 worden vier specifieke klonen aangeboden. Vandaag de dag is pas 30% van de 17.000 hectare herplant met deze klonen. Chianti komt daarmee nog steeds in vele hoedanigheden op de markt.
De wijn smaakt heerlijk bij luxe charcuterie, geroosterd vlees en gerijpte kazen.
